(τινὰ ἐς κακόν

(τὰ μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά Arst.)

τινὰ πολλά τε καὴ κακὰ λέγειν Her. — долго упрекать кого-л.

(τοιαῦτα ἀκούσας κακά Soph.)

(τι εἰς ἅλα, ἐν πυρί, ποτὴ πέτρας, προτὴ γαίῃ Hom.; σπόρον ἐν νειοῖσιν Theocr.)

(ἐκ χειρός Xen.; β. καὴ τοξεύειν Dem.)

β. δάκρυ Hom. — проливать слезы;

(κύκλα ἀμφὴ ὀχέεσσι Hom.)

(αἰγίδα ἀμφ΄ ὤμοις, ῥάκος ἀμφί τινι, med. ἀμφὴ ὤμοισιν ξίφος Hom.; κρήδεμνον πλοκάμοις Anth.)

(τὸ δίκτυον εἰς τέν θάλασσαν NT.; ἀμφί τινι χεῖρας и πήχεε Hom.)

(τινὰ ἐν δαπέδῳ и ἐν κονίῃσι Hom.)

(οἶκον Aesch.)

(τινὰ γῆς ἔξω Soph.)

(τινὰ ἐς κακόν Hom.; τινὰ εἰς δεῖμα Her. и εἰς φόβον Eur.)

(νῆας ἐς πόντον Hom.; ὄμματα ἑτέρωσε Hom. и πρὸς γῆν Eur.; πρὸσωπον εἰς γῆν Eur.)

(ἑτέρωσε κάρη Hom.)

(ἵππους πρόσθε Hom.; κάτωθε τὰ μοσχία Theocr.)

(τινὰ δουρί Hom.; τινὰ κακοῖς Eur.)

(τινά Pind.)

(ἰὸν ἐνὴ στήθεσσί τινι Hom.)

(ὕπνον ἐπὴ βλεφάροις Hom.)

(τί τινι ἐν θυμῷ Hom., θυμῷ Aesch. и εἰς θυμόν Soph., Plut., ἐν στήθεσσι Hom. и ἐν καρδίᾳ Pind.; λύπην τινί Soph.)

(μῆλα ἐν νηΐ Hom.)

(χρόα βάλλεσθαι λουτροῖς HH.)

(ἐν πέδῳ Aesch.): ( о реке) изливаться, впадать (ποταμὸς εἰς ἅλα βάλλων Hom.)

(τινά Hom., Eur.)

(ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον Hom.)

(οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς NT.)

(ἀκτῖσιν Hom.; γαῖαν Eur.; σελήνη βαλλομένη διὰ θυρίδων Anth.)

(χαράκωμα πρὸς τῇ πόλει Dem.; χάρακα Polyb., Plut.)

(τι ἐπὴ θυμῷ и μετὰ φρεσί Hom.; ἐνὴ φρεσί Hom., Hes. или ἐπ΄ ἑωυτοῦ Her.)

βαλεσθαι ἐς γαστέρα γόνον Her. — забеременеть

(τινὰ ἐς Τροίην, Λυκίηνδε Hom.; π. Θήβας Soph.; τινὴ ξένια Xen.)

(κακόν τινι Hom.; ὀνείρατα Soph.; φόβον Plat.)

(ὄλβον Pind.; ἀλκάν Soph.)

(τινὰ σὺν νηῒ ἐς Χρύσην Hom.; πέμψον με πρὸς οἴκους Soph.)

(πομπήν Her.; χορούς Eur.; Παναθήναια Men.; θρίαμβον Plut.)

(ἰαχάν Aesch.)

(καὴ π. γε παννυχίδα ποιήσουσιν Plat.)

(ἵκετο π. ἠοίων ἀνθρώπων Hom.; π. τοῦ ποταμοῦ Xen.)

(δρᾶν οὐδὲν ἄδικον π. ἀνθρώπων Thuc.)

π. δίκης Soph. — по справедливости, с полным основанием;

ὅ τι δίκαιόν ἐστι καὴ π. θεῶν καὴ π. ἀνθρώπων Xen. — то, что справедливо как в глазах богов, так и в глазах людей

(π. τινος λέγειν Arph.)

(ἐπιορκεῖν π. δαίμονος Hom.)

π. τῆς τύχης Soph. — по воле судьбы;

(πασσαλεύειν π. πέτραις Aesch.)

(π. βωμῷ σφαγείς Aesch.; π. πέδῳ κεῖσθαι Soph.)

νῆας π. σπιλάδεσσιν ἆξαι Hom. — разбить корабли об утесы

(π. τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ Xen.)

π. τούτοις οἷς λέγει Xen. — сверх того, что он говорит;

(π. τοῖς θεσμοθέταις λέγειν Dem.)

(εἶμι π. Ὄλυμπον, ἄγειν τινὰ π. οἶκον Hom.)

π. γοῦνά τινος καθίζεσθαι Hom. — присесть у чьих-л. ног;

π. ἀλλήλους ἀγορεύειν Hom. — говорить между собой;

(παίζειν π. τινα Eur.; π. τοὺς Ἀθηναίους ξυμμαχίαν ποιεῖν Thuc.)

(π. Τρῶας μάχεσθαι Hom.)

(ἥ π. τινα φιλία Xen.)

(μαρτυρῆσαι π. τοὺς δικαστάς Plut.)

π. τέν καταλαβοῦσαν συμφορήν Her. — в виду случившегося несчастья;

(π. τὸν Κῦρον Her.)

π. τέν ἀξίαν Xen. — по заслугам или по рангу;

π. ταῦτα Plat. — кроме того;

π. τὸ ἐπιδραμεῖν Xen. — для набегов;

βουλεύεσθαι π. τι Xen. — совещаться о чем-л.

(π. ἑβδομήκοντα Polyb.)

(aor. pass. ἱδρύθην, pf. ἵδρῡμαι)

(θρόνῳ ἔνι τινά Hom.; τινὰ εἰς θρόνους Eur.)

(τέν στρατιέν ἐπὴ ποταμῷ Her.)

(τινὰ εἰς τόνδε δόμον Eur.; πολλοὺς ἐν πόλει Plut.; Ξέρξης ἵδρυτο ἐν Σούσοις Arst.)

(τινα ἄνακτα γῆς Eur.)

(τέν οἴκησιν Plat.)

(τροπαῖα Eur.)

ἐγγύην ἐγγυᾶσθαι Plat. — (по)ручаться;

(θυγατέρα τινί Her.; ἐγγεγυημένη τινί Plut.)

(θυγατρί τινος ἐγγεγυημένος Plat.): med. обручаться (Her.; τινα Dem.)

(τι Soph., τι παρά τινος Xen., Dem.; ποιεῖν τι Soph., Eur., Thuc., Xen., τινί Thuc., ἐπί τινα, εἴς τινα и ἐπί τινι NT.)

ἐλπίζων εἶναι ἀνθρώπων ὀλβιώτατος Her. — считая себя счастливейшим из людей;

(δύστανον αἶσαν Soph.; κακόν Arph.; πολλὰ δυσχερά Arst.)

(διαβουκολεῖν τινα καὴ ἐ. Luc.)

(τινί τι HH., NT.)

(τινὰ ἔχοντά τι Hom.; τέν τύχην τινός Soph.; μηνυθέντος τοῦ ἐπιβουλεύματος Thuc.)

(μ. τι κατά τινος Thuc., εἴς τινα Plat. и πρός τινα Dem.)

(τινά Eur., Thuc., Plat.)

(καὴ δώροις καὴ χρήμασιν Xen.)

(τί τινος Hom., τι ἔκ τινος Soph. и τι παρά τινος Hom., Her., редко τί τινι Hom.)

(τροφήν Arst.)

(ἥ γῆ δέχεται ὕδωρ Arst.)

(γλυκύτητα Arst.)

(τινα ἐν δόμοισιν Hom. и δόμοις Soph., εἰς στέγος Soph. и στέγαις Eur., εἰς τέν πόλιν и τῇ πόλει Thuc.)

(ἱερά Hom.; σφάγια Arph.) или выслушивать (λιτάς Soph.)

ὠσὴν ἠχέν οὐ σαφῶς δεδεγμένος Eur. — неясно расслышав голос

(μύθων ὀμφάν Eur.; τὰς ἀκοὰς παρ΄ ἀλλήλων Thuc.)

(τὸ χρησθέν Her.; τὸ ῥηθέν Soph.)

(ἀναγνοὺς αὐτὰ ὅπῃ βούλει δέξασθαι, ταύτῃ δέχου Plat.)

(τι πρό τινος и μᾶλλον τι ἀντί τινος Plat.)

ἐλεύσασθαί τινα δ. Hom. — ожидать чьего-л. прихода;

(τινα ἐπιόντα δουρί Hom.; τοὺς πολεμίους Her., Thuc.)

(ἄλλος δ΄ ἐξ ἄλλου δέχεται χαλεπώτερος ἆθλος Hes.)

(κτήματα, οἰκῆας Hom.; φίλους Soph.; ἑταίρους Eur.; εἰρήνην Plut.; τι διὰ χρημάτων NT.)

(παῖδας ἐκ γυναικός Eur.)

τὸ κεκτῆσθαι τἀγαθὰ καὴ τὸ χρῆσθαι αὐτοῖς Plat. — обладание благами и пользование ими;

(κακά, ὀργάν τινος Soph.; συμφοράς Eur.)

ὑ. τινά τινος Hom., Thuc., τινά τι Thuc., Xen., Dem. и τινὰ περί τινος Plat., NT. — припоминать кому-л. кого(что)-л., напоминать кому-л. о ком(чем)-л.;

(ἥλιον νεφέλη ἠφάνισε Xen.; ἥ σελήνη ἠφανίσθη Plut.)

(τινά и τι Her., Thuc., Xen.)

(τὸ πῦρ ἠφανίσθη Plut.)

(ποταμοὴ ἀφανίζονται Arst.)

ἀφανισθῆναι ἐξ ἀνθρώπων Her., Lys., Isocr. — умереть, не быть в живых;

(ἱερά Dem.; τὰς Ἀθήνας Xen.)

(ἐλαίαν Lys.; τὸ γένος Plat.)

(ἀφανίζει ἥ δρόσος τὰ ἴχνη Xen.)

(ἀγαθῷ κακόν Thuc.)

(τινὰ πόλεος Eur.; μέ ἐᾶσαι ἀφανισθῆναι παῖδας καὴ γυναῖκας Xen.)

(οὐσίαν Aeschin., Dem.)

(τὰς πατρικὰς ἀρετάς Thuc.; ἀνδρὸς ἐνδόξου τιμάς Plut.)

(τινι δρᾶν λέγειν θ΄ ἃ βούλεται Soph.; τινα ποιεῖν τι Plat.)

(Φαίηκες ἐμῆς ἔξεισι γενέθλης Hom. - v. l. ἔξ εἰσι)

(θύραζε Hom.; χώρας Soph. и ἐκ τῆς χώρης Her.; ἐκ γῆς εἰς φῶς Plat.)

εἰς ἔλεγχον ἐξιὼν ὁρῶ … Soph. — (внимательно) разобравшись, я вижу (что) …

τὰ ἐξιόντα καὴ τὰ εἰσιόντα Arst. — расходы и доходы

(ποταμοὴ εἰς τέν θάλατταν ἐξιόντες Arst.)

(κωλύειν τινὰ ἐξιέναι Arst.)

(ὡς τάχιστα Xen.)

ὡς ὅ χρόνος οὖτος ἐξήϊε Her. — когда это время истекло;

(γᾶθέν (= γῆθέν) τινα Eur.; τοὺς ἀνιάτους Arst.; τοῦτο τὸ θηρίον Dem.; ἐξωρίσθη εἰς Κέρσικαν νῆσον Plut.)

(ἀγριότητα Plat., Dem.; αἰσχρολογίαν Arst.)

ἄλλην ἀπ΄ ἄλλης ἐ. πόλιν Eur. — скитаться из страны в страну

(τὸ σῶμά τινος Plut.)

(παλαιῶν προγεννητόρων ἐξορίζεται κακόν Eur.)

(τινά Hom., Arph., Plat.)

φύσει ἐπεγρηγορώς Plut. — (почти) всегда бодрствующий, мало спящий

(τὸ πάλαι κείμενον κακόν Soph.; πόλεμον εὕδοντα Solon ap. Dem.)

(τινα βεβλημένον Hom.; νόσους Pind.; ἕλκεα Her.; τοὺς κάμνοντας Plat.; τὸ σῶμα Soph.; Μούσαις τὸν ἔρωτα Plut.)

(τέν φύσιν ἀνθρωπίνην Plat.; τινα ἀπὸ τῆς μάστιγος NT.)

(βραδέως ἰαθῆναι Arst.)

(τὸ βλαβέν Plat.; δύσγνοιαν, ἀδικίαν Eur.; σφαγὰς καὴ ἀνομίας Isocr.)

(εἵματα Hom.)

(νομῆες Hom.)

(ἡνίοχος Hom.; ἰατρός Aesch.; κυβερνήτης Eur.)

ἐὰν ὑμᾶς ὁρῶσιν ἀθυμοῦντας, πάντες κακοὴ ἔσονται Xen. — если они увидят вас оробевшими, все (они и сами) струсят

οὔ τινα τίεσκον ἀνθρώπων, οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν Hom. — (Антиной и другие) не уважали никого из людей - ни простолюдина, ни знатного

(ἥ κακέ βουλέ τῷ βουλεύσαντι κακίστη, sc. ἐστίν Plut.)

(λόγοι Soph.; πρός τινα Thuc.)

(μοῖρα, πόλεμος Hom.; τύχη Soph., Arst.)

(νόσος Hom.; ἄλγη Aesch.)

(ὄρνις Eur.; ὀνείρατα Hom.)

ἄγγελος κακῶν ἐπῶν Soph. — приносящий страшные вести

(δόξα Eur.; φάτις Soph.)

(κρέα, μοίρας, σῖτον, μέθυ Hom.; τὰ πάντα δίχα Plut.; πλεῖστα μέρη νενεμημένος Plat.)

(ὄλβον ἀνθρώποισιν Hom.)

(ἀφελείᾳ τινὴ τέν παρρησίαν Plut.)

(φίλον τινὰ μέγιστον Soph.)

(προστάτην τινά Isocr., Arst.)

(ν. τε καὴ ἀροῦν Plat.)

(κτήνη Plat.; τέν δάμαλιν Luc.)

(τὰ ὄρη Xen.)

(τὸν χόλον Soph.)

(πυρὴ πόλιν Her.)

(ἄνθεα ποίης Hom.)

(τὸ φῦμα ἐνέμετο πρόσω Her.)

(ἄλσεα, ἔργα, πατρώϊα Hom.)

(Ἰθάκην Hom.; γῆ, τέν νέμονται Σκύθαι Her.)

(πόλεις, αἱ τὸν Ἄθων νέμονται Her.)

(τὸ χωρίον κοινῇ ν. Thuc.)

(τὰ μέταλλα Her.; τὰ ἐμπόρια Thuc.)

(χωρίον Thuc.; τὸν Πακτωλόν Soph.; τὰς Ἀθήνας, med. τἄλλα Her.; ἄστυ Arst.)

(ἁμέραν παρὰ πατρί, ἄδακρυν αἰῶνα Pind.)

(σῆμα κακόν Hom.; τὰ φερόμενα γράμματα Xen.)

(σοφώτατα νοήματα Pind.; τὸν πόλεμον παρὰ τοῦ πατρός Her.)

(τινὰ εἰς τέν πόλιν Plat.)

(π. τὸν λόγον Plat.)